Ιούνιος 2021
Αφού η κυβέρνηση της ΝΔ προστάτευσε την υγεία μας, την παιδεία και τη δημόσια περιουσία, ήρθε η ώρα να προστατέψει και την εργασία όπως μόνο αυτή ξέρει. Με το νομοσχέδιο το οποίο κατατέθηκε τις προηγούμενες ημέρες στην Βουλή προετοιμάζεται μια ιστορική αλλαγή της νομοθεσίας για την οργάνωση της εργασίας, το πλαίσιο διαπραγμάτευσης, και το γκρέμισμα βασικών θεσμών που προστάτευαν τα δικαιώματα των εργαζομένων. Αν ψηφιστεί, την επόμενη μέρα όλοι και όλες θα είμαστε πιο αδύναμοι απέναντι στις απαιτήσεις των εργοδοτών, εφόσον πλέον ο νόμος θα τους δίνει πρακτικά απεριόριστες δυνατότητες:
Ø Το 8ωρο το οποίο θεσπίστηκε περισσότερο από έναν αιώνα πριν, προκειμένου οι εργαζόμενοι να μπορούν να έχουν χρόνο και ζωή εκτός εργασίας καταργείται. Και ακόμα και αν πρακτικά σε μερικούς κλάδους υπάρχει διευρυμένα το φαινόμενο της απλήρωτης και παράνομης υπερεργασίας, η νομιμοποίησή της είναι προφανές ότι το επεκτείνει σε όλο το φάσμα της εργασίας.
Ø Με βάση τον νέο νόμο ο εργοδότης μπορεί χωρίς διαπραγμάτευση με κάποιο συλλογικό όργανο να υποχρεώσει τον εργαζόμενο να εργαστεί περισσότερες ώρες με βάση τις ανάγκες της επιχείρησης. Ο ελεύθερος χρόνος δηλαδή του εργαζόμενου τίθεται στην απόλυτη διάθεση του εργοδότη χωρίς καν κάποιο επιπλέον (υπερωριακό) κόστος, και χωρίς καμία πρόνοια για τις ανάγκες και τις υποχρεώσεις του εργαζόμενου εκτός εργασίας.
Ø Πάρα πολλοί κλάδοι εξαιρούνται από την κυριακάτικη αργία.
Ø Ο εργοδότης μπορεί να απολύει κατά βούληση, εφόσον ακόμα και σε περίπτωση απόλυσης που ο εργαζόμενος προσφύγει δικαστικά και κριθεί άκυρη, καταργείται η υποχρέωση επαναπρόσληψης.
Το νομοσχέδιο όμως δεν θεσμοθετεί απλά την πρακτικά απεριόριστη δυνατότητα του εργοδότη να καθορίζει το πλαίσιο της εργασίας. Καταργεί και περιορίζει ακριβώς εκείνους τους θεσμούς οι οποίοι το προηγούμενο χρονικό διάστημα έστω και μερικώς αποτέλεσαν ένα αντίβαρο.
Ø Το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας, το οποίο είναι υπεύθυνο για την εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας και της επιβολής προστίμων σε περίπτωση παραβίασής της, μετατρέπεται σε ανεξάρτητη αρχή. Πρακτικά δηλαδή το υπουργείο Εργασίας μέσω του ΣΕΠΕ δεν θα είναι υπόλογο για τον έλεγχο και την εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας.
Ø Οι μορφές συλλογικής οργάνωσης, τα σωματεία, περιορίζονται σημαντικά στην δυνατότητά τους να κηρύξουν απεργία και μπαίνει ένα πλαίσιο που ακυρώνει την ανεξάρτητη και ανεμπόδιστη δράση τους.
Αν με το προηγούμενο νομικό πλαίσιο, η κατάσταση στην αγορά εργασίας ήταν η ζούγκλα που όλοι μας έχουμε ζήσει σε συγκεκριμένους εργασιακούς χώρους, μπορεί κανείς εύκολα να φανταστεί τι θα σημάνει η υπερψήφιση ενός τέτοιου νομοσχεδίου. Αυτή η νομοθέτηση θα πλήξει πρώτα και κύρια τους «προστατευμένους» εθιμικά ή με βάση συλλογικές συμβάσεις χώρους, εκείνους δηλαδή στους οποίους η εργοδοσία τείνει να καθορίζει τις εργασιακές σχέσεις με βάση τις δυνατότητες που της δίνει ο νόμος, όπως κατεξοχήν είναι ο δικός μας χώρος.
Να μην αποδεχθούμε έναν κόσμο όπου θα ζούμε μόνο για να δουλεύουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου