Η νέα… Δημοκρατία μας

Οκτώβριος 2020

Το βράδυ του Σάββατου 14 Νοεμβρίου κοιμηθήκαμε με κάτι που θύμιζε δημοκρατία και την Κυριακή 15 Νοεμβρίου ξυπνήσαμε με κάτι που μοιάζει τόσο πολύ με χούντα. Η κυβέρνηση «ανέστειλε» βασικές αρχές του Δημοκρατικού κράτους δικαίου απαγορεύοντας τις συναθροίσεις σε όλη την Ελλάδα άνω των τριών ατόμων.  

Δεν χρειαζόταν η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων και η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου που απαιτούν την ανάκληση της υπ’ αριθμό 1029/8/18 (ΦΕΚ 5046 Β’/ 14-11-2020) απόφασης του Αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας ως έκνομης και εκτός Συνταγματικού πλαισίου, για να αντιληφθούμε εδώ και καιρό πως ζούμε σε ένα αστυνομικό και αυταρχικό κράτος.

·       Από την ταράτσα του Ινδαρέ, το δημόσιο ξεγύμνωμα των διαδηλωτών, το ξύλο, τις  αύρες και την καταστολή, την ποινικοποίηση των διαδηλώσεων μέχρι τα πολύ πρόσφατα:

·       Παιδιά 14 χρονών μένουν στα κρατητήρια για 4 μέρες και διώκονται για κακουργηματικές πράξεις χωρίς στοιχεία.

·       Κορίτσι 15 χρονών στην Καρδίτσα αλυσοδένεται με χειροπέδες για το έγκλημα της μάσκας

·       Πογκρόμ προσαγωγών και συλλήψεων για παραβίαση των υγειονομικών μέτρων που μετά στοιβάζονται στα κρατητήρια χωρίς κανένα μέτρο προφύλαξης,

·       Καλούνται πολίτες «δι’ υπόθεσίν τους» σε προανάκριση για τη δήλωση της πρόθεσής τους στο facebook να συμμετάσχουν στις πορείες, 

·       Συλλήψεις 5 ατόμων γιατί μοίραζαν φυλλάδια καλώντας σε πορεία και άσκηση ποινικών διώξεων για «διέγερση σε απείθεια» στους ήρωες γιατρούς, ενόσω δεν είχε καν ακόμα δημοσιευθεί η απόφαση παρά μόνον η πρόθεση της Κυβέρνησης για απαγόρευση

·       Συρρίκνωση των εργασιακών δικαιωμάτων, απαγόρευση της πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης, φτωχοποίηση τεράστιων τμημάτων του πληθυσμού, υφαρπαγή των σπιτιών του με το νέο πτωχευτικό κώδικα, προκλητική κατασπατάληση δημοσίου χρήματος και εξυπηρέτηση των ιδιωτικών συμφερόντων.

Αρπαχτή, βόλεμα ημετέρων και καταστολή! Αυτό είναι η πολιτική της κυβέρνησης των αρίστων!

Η αποτυχία της κυβέρνησης είναι καθολική κι οφείλεται πρώτα και κύρια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της, όχι μόνο στην ανικανότητά της :

Στην οικονομία που η έγνοια τους είναι η άσκηση της πιο ακραίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής προς όφελος είτε των παρασιτικών φίλων τους είτε του μεγάλου κεφαλαίου, στην υγειονομική κρίση που δεν έκαναν απολύτως τίποτα για να ενισχύσουν το δημόσιο σύστημα υγείας, τα ΜΜΜ και την παιδεία και εμπαίζουν εργαζόμενους, μαθητές και γονείς.

Και έχουν το θράσος  να κατηγορούν το λαό και τη νεολαία, που στοιβάζεται στα νοσοκομεία, στα λεωφορεία που «δεν μπορεί να γεννήσει», κατά δήλωσή του, ο Πρωθυπουργός, στους χώρους δουλειάς που δεν τηρούνται τα μέτρα, και στα σχολεία που αυξήθηκε ο αριθμός των μαθητών στις τάξεις εν μέσω πανδημίας.

Οι 1000 νεκροί είναι ευθύνη του Μητσοτάκη και της κυβέρνησης του μόνο.

Φτωχότεροι, ανασφαλείς, φοβισμένοι, ένοχοι για την ίδια μας τη μοίρα, πειθήνιοι και σιωπηλοί. Αυτό προσπαθεί να μας επιβάλλει η κυβέρνηση και τα συντασσόμενα με αυτή χρυσοπληρωμένα ΜΜΕ.

Το Πολυτεχνείο δεν είναι απλά μια ιστορική επέτειος, ούτε φυσικά κυβερνητική γιορτή, εθνική ή θρησκευτική. Είναι μια ενεργή στιγμή διεκδίκησης των δικαιωμάτων του λαού και της νεολαίας απέναντι στην εκάστοτε εξουσία, εμπνεόμενη από την εξέγερση των νέων το ‘73 ενάντια στον αυταρχισμό, την καταπίεση, την ανελευθερία. Τιμώντας επί της ουσίας τη μνήμη τους.

Ψωμί, υγεία, παιδεία, ελευθερία

Η συνταγματική εκτροπή της  απαγόρευσης της πορείας του Πολυτεχνείου γίνεται στο πλαίσιο της αναβίωσης της εμφυλιοπολεμικής ρητορικής, της ακροδεξιάς και φιλοχουντικής ενσωμάτωσης στους κόλπους της κυβέρνησης, που αμφισβητεί και τους νεκρούς ακόμη, της πρόσκαιρης αλλαγής ατζέντας (λες και οι νεκροί κρύβονται) και της εμμονής στην απαγόρευση μιας ενοχλητικής για τους ίδιους και τους Αμερικανούς πορείας!

Δεν αφορά την υγειονομική μας προστασία.

Αφορά στο ίδιο το δικαίωμα της ελευθερίας έκφρασης κριτικής απέναντι σε οποιαδήποτε εξουσία και στην προκειμένη περίπτωση αφορά στο δικαίωμα του λαού, τηρώντας ευλαβικά τα μέτρα προστασίας να διαδηλώσει, να διεκδικήσει όσα η κυβέρνηση εγκληματικά δεν έπραξε και να αντικρούσει όσα δυσοίωνα προδιαγράφει για το μέλλον.

Κάτω από τη μάσκα έχουμε στόμα και φωνή!

Για άλλη μια φορά στην ιστορία καλούμαστε να κάνουμε αυτό που τα ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος ορίζει:

«H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία».

 

"Η επιστροφή του Προμηθέα", ντοκυμαντέρ για την ενέργεια

25/05/2020

Οι καιροί είναι δύσκολοι καθώς η αβεβαιότητα μας κυκλώνει και τα δεδομένα μας αλλάζουν επί τα χείρω... 

Η πανδημία θύμισε σε ολόκληρο τον πλανήτη την αδήριτη ανάγκη τα κοινωνικά αγαθά, όπως η υγεία, η παιδεία, η ενέργεια να τελούν υπό δημόσιο έλεγχο. 

Ως μια αφορμή να στοχαστούμε, σας προτείνω να παρακολουθήσετε το ντοκιμαντέρ ¨Η επιστροφή του Προμηθέα" του Κυριάκου Κατζουράκη, που προβάλλεται στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης διαδικτυακά μέχρι τις 28 Μαΐου. 

Μπορείτε να παρακολουθήσετε το τρέιλερ στο https://youtu.be/_IPFGExzHtQ

Το ντοκιμαντέρ γυρίστηκε σε τόπους γνώριμους και αφορά αυτό που εμείς γνωρίζουμε καλύτερα από όλους. Την ενέργεια. 

Εκ μέρους των δημιουργών θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά όλους τους συναδέλφους στα ορυχεία και στους σταθμούς, στην Κοζάνη και την Πτολεμαΐδα, στο Θησαυρό, την Πλατανόβρυση και τον Πολύγυρο, που με τη γνώριμη αίσθηση φιλοξενίας και προσφοράς που τους διακατέχει συνετέλεσαν καθοριστικά στην δημιουργία αυτού του ντοκιμαντέρ.

 Γιώτα Σταθά

Μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Διπλωματούχων Μηχανικών Ομίλου ΔΕΗ – ΑΔΜΗΕ

  

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ

            Το ντοκιμαντέρ Η επιστροφή του Προμηθέα, που θα προβληθεί στο τμήμα Πλατφόρμα, αναφέρεται στην ενεργειακή φτώχεια.

            Κάνει μια σύντομη αναδρομή στον μύθο του Προμηθέα, που έκλεψε τη φωτιά από τους Θεούς για να τη δώσει στους ανθρώπους, πληρώνοντας ένα τεράστιο τίμημα, και στην ιστορία της μάχης της Ηλεκτρικής τον Σεπτέμβριο του 1944 όταν ο ΕΛΑΣ απέτρεψε του Γερμανούς από την ανατίναξη του εργοστασίου στο Κερατσίνι και τη βύθιση στο σκοτάδι της Αθήνας και του Πειραιά.

Αντικείμενο του ντοκιμαντέρ είναι η περιγραφή και ανάδειξη των προβλημάτων που συνοδεύουν την ακολουθούμενη ενεργειακή πολιτική και την υπό εξέλιξη μετάβαση στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Αναδεικνύεται αρχικά η σημασία της, ανθρωπογενούς στο χαρακτήρα της, κλιματικής αλλαγής και με πρωτότυπα πλάνα παρουσιάζονται τα προβλήματα ρύπανσης που συνοδεύουν τη χρήση των ορυκτών καυσίμων (πετρέλαιο, λιγνίτης). Στο επίκεντρο του ντοκιμαντέρ βρίσκονται οι αδυναμίες που συνοδεύουν την εγκατάσταση των ΑΠΕ και την εισαγωγή τους στο ενεργειακό μίγμα. Συγκεκριμένα προβάλλονται οι αντιδράσεις κατοίκων πολλών περιοχών της Ελλάδας ενάντια στην εγκατάσταση ανεμογεννητριών, οι οποίες συνεχίζουν να έχουν ένα βαρύτατο περιβαλλοντικό αποτύπωμα καθώς σε πολλές περιπτώσεις προϋποθέτουν την καταστροφή δασών για τη διάνοιξη δρόμων και την τοποθέτησή τους, ενώ δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για την ανακύκλωσή τους με την ολοκλήρωση του κύκλου ζωής τους. Ταυτόχρονα, τα οφέλη τους στην παραγωγή ενέργειας αμφισβητούνται, λόγω του απρόβλεπτου και στοχαστικού χαρακτήρα της λειτουργίας τους. Το ίδιο ισχύει σε μικρότερο βαθμό και για τα φωτοβολταϊκά. Από την άλλη, η προώθηση των ΑΠΕ συνοδεύεται από τεράστιο οικονομικό κόστος το οποίο επιβάλλεται στους πολίτες, μέσω των λογαριασμών του ηλεκτρικού, και συχνά εν αγνοία τους. Το κόστος της πράσινης ενέργειας φαίνεται ακόμη μεγαλύτερο αν το αντιπαραβάλλουμε με το αντικειμενικά πολύ χαμηλό κόστος του λιγνίτη. Η σταδιακή μείωση της συμμετοχής του στο ενεργειακό μίγμα εκ των πραγμάτων θα αυξάνει σταδιακά τις τιμές του ρεύματος.

Στο ντοκιμαντέρ αναδεικνύεται η ενεργειακή φτώχεια που εμφανίστηκε στην Ελλάδα τα χρόνια της οικονομικής κρίσης και παραμένει ακόμη και σήμερα σχεδόν αμείωτη. Η ενεργειακή φτώχεια είναι αποτέλεσμα της μεγάλης ανόδου των τιμολογίων του ηλεκτρικού ρεύματος και της πτώσης των εισοδημάτων (μισθών, συντάξεων, επιδομάτων ανεργίας), που δεν επαρκούν για την πληρωμή των λογαριασμών του ηλεκτρικού. Άμεση συνέπεια είναι οι απλήρωτοι λογαριασμοί, οι διακοπές στην ηλεκτροδότηση και οι θάνατοι από μαγκάλια.

Η ενεργειακή φτώχεια είναι άμεσο αποτέλεσμα της λεγόμενης απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας και της εισόδου ιδιωτών στην παραγωγή ρεύματος κι επίσης της μείωσης του ρόλου της ΔΕΗ. Μέσα από συνεντεύξεις αναδεικνύεται ότι η αναγόρευση του κριτηρίου του κέρδους ως γνώμονα για την παραγωγή και διάθεση του ηλεκτρικού ρεύματος, ενός κοινωνικού αγαθού, θέτει σε κίνδυνο όχι μόνο τις ανάγκες των πολιτών αλλά ακόμη την ενεργειακή ασφάλεια της χώρας και την οικονομική της ανάπτυξη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η ενεργειακή κρίση το χειμώνα του 2017, όταν οι ιδιώτες παραγωγοί αποδείχθηκαν απρόθυμοι κι ανίκανοι να προσφέρουν ρεύμα για να ικανοποιήσουν τις αυξημένες ανάγκες της χώρας, λόγω της σφοδρής κακοκαιρίας.

Στο ντοκιμαντέρ μιλούν: Αναστασία Μαρινοπούλου (καθηγήτρια ΑΕΙ φιλοσοφίας), Λευτέρης Καλογιαννίδης (αντιστασιακός Κερατσίνι), Κώστας Ασαλουμίδης (συνδικαλιστής ΔΕΗ), Στέφανος Πράσσος (συνδικαλιστής ΔΕΗ), Γεώργιος Γεωργίου (δικηγόρος, Βέρμιο SOS), Μάκης Ζέρβας (καθηγητής ΑΕΙ, μηχανικός) και Γιώτα Σταθά (συνδικαλίστρια ΔΕΗ, μηχανικός).                                                                                                                                                          

Διάρκεια: 39’

Έτος παραγωγής: 2019

Σκηνοθεσία: Κυριάκος Κατζουράκης

Έρευνα – σενάριο: Λεωνίδας Βατικιώτης

Μοντάζ: Κυριάκος Κατζουράκης, Σπύρος Κόκκας

Ηχοληψία, κάμερα: Θάνος Τσάντας

Film colorist: Ντίνος Βαμβακούσης

Επεξεργασία ήχου: Ανδρέας Δημητρίου

Μίξη ήχου, επιμέλεια Post production: Βαγγέλης Φάμπας

Εργαστήρια εικόνας και ήχου: Akron Studio / Massive Production

Διακρίσεις: Advanced Media Institute, Χορηγίες 2018

Πρωτότυπη μουσική: Σωτήρης Κιζήλος, Δημήτρης Νιώπας, Δημήτρης Χρυσομάλλης

 

Λεπτομέρειες για την παρακολούθηση του 22^ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ περιλαμβάνει η ακόλουθη ανακοίνωση του Φεστιβάλ:

Το 22^ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης επιστρέφει online και παρουσιάζει 210 ντοκιμαντέρ από όλο τον κόσμο, πρωτότυπα αφιερώματα και μια σειρά από live ανοιχτές συζητήσεις, διαθέσιμες στο κανάλι του στο YouTube. Σας περιμένουμε στο www.filmfestival.gr όπου θα μπορείτε να παρακολουθήσετε δωρεάν τα ντοκιμαντέρ του 22^ου ΦΝΘ από την Τρίτη 19 έως την Πέμπτη 28 Μαΐου. Κάθε ντοκιμαντέρ θα είναι διαθέσιμο για 400 θεάσεις σε χρήστες αποκλειστικά από την Ελλάδα.

ΠΩΣ ΒΛΕΠΩ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ;

*Από τις 19 Μαΐου μπαίνετε στο www.filmfestival.gr και ακολουθείτε το σύνδεσμο TDF22 ONLINE.

*Δημιουργείτε ένα λογαριασμό επιλέγοντας "Create account" στο επάνω δεξιά μέρος της οθόνης.

*Συμπληρώνετε το όνομα, το email και τον κωδικό που επιθυμείτε. Μπορείτε τώρα να παρακολουθήσετε τα διαθέσιμα ντοκιμαντέρ.

*Βρείτε το ντοκιμαντέρ που επιθυμείτε είτε μέσω αναζήτησης, είτε από τις λίστες ανά τμήμα που θα βρείτε στο κεντρικό μενού.

*Επιλέξτε το ντοκιμαντέρ που επιθυμείτε να παρακολουθήσετε. Θα λάβετε ένα email επιβεβαίωσης.

*Πατήστε "Play Now" ώστε να ξεκινήσει η προβολή.

*Έχετε 24 ώρες να δείτε την ταινία.

*Σε περίπτωση που δεν την δείτε, η θέση σας ακυρώνεται.

*Μείνετε συντονισμένοι καθημερινά για τη διαθεσιμότητα των ταινιών.

*Θα είμαστε στη διάθεσή σας κάθε μέρα 10.00 με 01.00 με live chat για να απαντήσουμε σε ερωτήσεις και απορίες 

 

 

 

 

 

Ευχές…

  

Σας ευχόμαστε να περάσετε όμορφα τις γιορτές με τους αγαπημένους σας ανθρώπους,

όσους έχετε κοντά σας και όσους έχετε στην καρδιά σας!

Να είμαστε όλοι υγιείς  και δυνατοί, για μη μας στερήσουν και πάλι τα αυτονόητα!

 

Για τον Μανώλη Γλέζο

 

Αντί χειροκροτήματος…

(για τον Μανώλη Γλέζο)

31/03/2020

 

Εν μέσω πανδημίας υπάρχει και η ζωή και ο θάνατος…

Να είμαστε όλοι γεροί και δυνατοί ,

Να θυμόμαστε, να μην ξεχνούμε,

Να τιμάμε έναν άξιο που έφυγε

Να υπερασπιζόμαστε αυτά  για τα οποία αγωνίστηκε

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

 

Και όχι δεν λυπήθηκε όλη η Ελλάδα για το χαμό του https://info-war.gr/ochi-den-lypithike-olokliri-i-ellada-gia/amp/

 

Στις 30 Μάρτη 2020, έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος λαϊκός αγωνιστής Μανώλης Γλέζος. Ο «πρώτος παρτιζάνος της Ευρώπης», όπως χαρακτηρίστηκε από το Ντε Γκωλ, άφησε το σπουδαίο του στίγμα στην Ιστορία του τόπου μας. Υπηρέτησε με αυταπάρνηση σε όλη του τη ζωή τους αγώνες του λαού μας για ψωμί, ελευθερία, δημοκρατία, ειρήνη.

Υπήρξε βουλευτής της Αριστεράς. Συγγραφέας, δημοσιογράφος, διανοούμενος, αποτέλεσε διεθνή φυσιογνωμία, που ξέφυγε από τα σύνορα της Ελλάδας. Τιμήθηκε με το Βραβείο Ειρήνης Λένιν από τη Σοβιετική Ένωση.

Όλα του χρόνια κυνηγήθηκε σκληρά από τους εχθρούς του λαού, όχι μόνο τους γερμανούς κατακτητές αλλά και τα ελληνικά αντιδραστικά καθεστώτα. Ως μέλος της ΕΠΟΝ, συμμετείχε στον απελευθερωτικό αγώνα, σημάδεψε με τη τόλμη του τη νύχτα της 30ης Μάη όταν μαζί με τον Απόστολο Σάντα κατέβασαν τη σημαία του Γ’ Ράιχ από την Ακρόπολη. Καταδικάστηκε σε θάνατο από το αντιδραστικό καθεστώς κατά τη διάρκεια του εμφυλίου. Κυνηγήθηκε και φυλακίστηκε από τις δεξιές κυβερνήσεις τη μετεμφυλιακή περίοδο προκαλώντας διεθνές κύμα συμπαράστασης. Φυλακίστηκε και βασανίστηκε από τη Χούντα των Συνταγματαρχών. Μέχρι τα τελευταία χρόνια της ζωής του συμμετείχε ενεργά στο λαϊκό κίνημα, στις μεγαλειώδεις αντιμνημονιακές διαδηλώσεις, άφοβος και δυνατός.

Σε κάθε κρίσιμη ιστορική στιγμή για το λαό μας υπήρξε παρών. Το σθένος του, η γενναιότητα, η επαναστατική νεανική του ορμή που δεν έπαψαν στιγμή να τον χαρακτηρίζουν, είναι ανεκτίμητη παρακαταθήκη για όλους όσους παλεύουν για μια καλύτερη κοινωνία, για ομορφότερες μέρες για τους εργαζόμενους και το λαό στον τόπο μας.

Ο Μανώλης Γλέζος έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών, 98 ετών, 30 Μάρτη. Σαν σήμερα το 1952 εκτελέστηκαν ο Νίκος Μπελογιάννης, ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο, κι άλλοι τρεις μεγάλοι αγωνιστές. Ο Μανώλης Γλέζος μας άφησε για να συναντήσει τα αδέρφια που χάρισαν τη ζωή τους στον αγώνα. «Δίχως να γνωρίσουμε ύπνο για να προφτάσουμε την Αυγή και το Αύριο, και να δημιουργήσουμε νέους χρόνους και εποχές, στο μπόι των ονείρων μας, στο μπόι των ανθρώπων!», όπως συγκλονιστικά είπε στην ιστορική απολογία του ο Μπελογιάννης.

Ψυχή βαθιά!

 

 

Η κανονικότητα εντός των τειχών!

Φεβρουάριος 2020

Αυτή είναι λοιπόν η κανονικότητα των αρίστων.

«Μετά από 35 χρόνια ευχαριστούμε για τις υπηρεσίες σας. Πάρτε 5.000 ή 7.000 ευρώ και αδειάστε μας τη γωνιά. Γρήγορα όμως παρακαλώ, γιατί τα γαλάζια παιδιά περιμένουν. Και ας μην προλαβαίνετε να κάνετε τα χαρτιά σας για τη σύνταξη. Και ας μην προλαβαίνετε να πάρετε τις άδειες και τα άπειρα απλήρωτα ρεπό που δουλέψατε από φιλότιμο και από καθήκον. Και ας μην προλαβαίνετε στοιχειωδώς να ρυθμίσετε μία μεταβατική κατάσταση, να ενημερώσετε και να κατανείμετε καθήκοντα για να μην δημιουργηθεί πρόβλημα στην παραγωγικότητα της διεύθυνσης ή της Επιχείρησης. Σε ένα μήνα και πολύ σας πέφτει!»

Αυτή είναι η συμπεριφορά της νέας διοίκησης απέναντι σε στελέχη της ΔΕΗ που έδωσαν το  καλύτερο εαυτό τους για να μπορεί σήμερα η επιχείρηση να έχει τέτοια τεχνογνωσία!   Άλλωστε, ποιος νοιάζεται για την παραγωγικότητα της επιχείρησης;

Αυτοί που κλείνουν 4000MW και δεν προβλέπουν αντικατάσταση παρά την χαρίζουν στους ιδιώτες;

Αυτοί που δεν θεωρούν τη ΔΕΗ εταιρία παραγωγής, αλλά εμπορική επιχείρηση;

Που είναι το περίφημο επενδυτικό σχέδιο για τη ΔΕΗ; Όχι για τη ΔΕΗ Ανανεώσιμες, για τη Μητρική ΔΕΗ. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το brand name και το καλό της όνομα. Να το παίρνουν οι ιδιώτες με σχήματα 49-51% και να κερδοφορούν.

Έργα για τα οποία έχουν επενδυθεί δισεκατομμύρια ευρώ δημοσίου χρήματος και η τεράστια τεχνογνωσία των ανθρώπων της ΔΕΗ, η οποία αποτελεί εθνικό κεφάλαιο, ας χαθούν.

Ποιος νοιάζεται άλλωστε για το μέλλον αυτού του τόπου; Τα κέρδη των μετόχων και των αγαπητών ιδιωτών συνεργατών μας να είναι καλά. Και φυσικά οι παχυλοί μισθοί των managers.

Πρόκειται για μία μαζική απέλαση ανθρώπων από τη δουλειά που δεν ανταποκρίνεται όμως μόνο στην επιτακτική ανάγκη να εξυπηρετήσουν τις πελατειακές σχέσεις, όπως δείχνουν τα δείγματα γραφής από τους έξι πρώτους μήνες της θητείας τους.

Πρόκειται για μία ανενδοίαστη επίδειξη ισχύος της νέας εποχής, της νέας αντίληψης για τις Εταιρίες του Ομίλου, της ακύρωσης του δημόσιου χαρακτήρα και της νοοτροπίας προσφοράς και αλληλεγγύης που αυτός φέρει, της επικράτησης του άκρατου ανταγωνισμού και της εργασιακής βαρβαρότητας.

Το Συνδικάτο, η ΓΕΝΟΠ και οι Σύλλογοι τηρούν σιγή ιχθύος και ανέχονται την ακύρωση της ύπαρξής τους και την ολοκληρωτική απαξίωσή τους στα μάτια των εργαζομένων.

Σε όλους τους συναδέλφους που «οικειοθελώς» εκδιώκονται, σε όλους τους συναδέλφους που άφησαν πίσω τους την Επιχείρηση μετά από μια ολόκληρη ζωή προσφοράς και όχι απλά εργασίας, μπορούμε να δώσουμε μια υπόσχεση: Θα κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε όχι απλά για να μην ξεχάσουμε, αλλά να ανακτήσουμε τον ρόλο που αντιστοιχεί σε μία εταιρία που πρόσφερε και προσφέρει στο σύνολο ένα κοινωνικό αγαθό, την ενέργεια. Με όρους αξιοπρέπειας στην εργασία, αλληλεγγύης και συνεργατικότητας και με ευθύνη απέναντι στον κοινωνικό μας ρόλο.