Φεβρουάριος 2020
Αυτή είναι λοιπόν η κανονικότητα των αρίστων.
«Μετά από 35 χρόνια ευχαριστούμε για τις υπηρεσίες σας. Πάρτε 5.000 ή 7.000 ευρώ και αδειάστε μας τη γωνιά. Γρήγορα όμως παρακαλώ, γιατί τα γαλάζια παιδιά περιμένουν. Και ας μην προλαβαίνετε να κάνετε τα χαρτιά σας για τη σύνταξη. Και ας μην προλαβαίνετε να πάρετε τις άδειες και τα άπειρα απλήρωτα ρεπό που δουλέψατε από φιλότιμο και από καθήκον. Και ας μην προλαβαίνετε στοιχειωδώς να ρυθμίσετε μία μεταβατική κατάσταση, να ενημερώσετε και να κατανείμετε καθήκοντα για να μην δημιουργηθεί πρόβλημα στην παραγωγικότητα της διεύθυνσης ή της Επιχείρησης. Σε ένα μήνα και πολύ σας πέφτει!»
Αυτή είναι η συμπεριφορά της νέας διοίκησης απέναντι σε στελέχη της ΔΕΗ που έδωσαν το καλύτερο εαυτό τους για να μπορεί σήμερα η επιχείρηση να έχει τέτοια τεχνογνωσία! Άλλωστε, ποιος νοιάζεται για την παραγωγικότητα της επιχείρησης;
Αυτοί που κλείνουν 4000MW και δεν προβλέπουν αντικατάσταση παρά την χαρίζουν στους ιδιώτες;
Αυτοί που δεν θεωρούν τη ΔΕΗ εταιρία παραγωγής, αλλά εμπορική επιχείρηση;
Που είναι το περίφημο επενδυτικό σχέδιο για τη ΔΕΗ; Όχι για τη ΔΕΗ Ανανεώσιμες, για τη Μητρική ΔΕΗ. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το brand name και το καλό της όνομα. Να το παίρνουν οι ιδιώτες με σχήματα 49-51% και να κερδοφορούν.
Έργα για τα οποία έχουν επενδυθεί δισεκατομμύρια ευρώ δημοσίου χρήματος και η τεράστια τεχνογνωσία των ανθρώπων της ΔΕΗ, η οποία αποτελεί εθνικό κεφάλαιο, ας χαθούν.
Ποιος νοιάζεται άλλωστε για το μέλλον αυτού του τόπου; Τα κέρδη των μετόχων και των αγαπητών ιδιωτών συνεργατών μας να είναι καλά. Και φυσικά οι παχυλοί μισθοί των managers.
Πρόκειται για μία μαζική απέλαση ανθρώπων από τη δουλειά που δεν ανταποκρίνεται όμως μόνο στην επιτακτική ανάγκη να εξυπηρετήσουν τις πελατειακές σχέσεις, όπως δείχνουν τα δείγματα γραφής από τους έξι πρώτους μήνες της θητείας τους.
Πρόκειται για μία ανενδοίαστη επίδειξη ισχύος της νέας εποχής, της νέας αντίληψης για τις Εταιρίες του Ομίλου, της ακύρωσης του δημόσιου χαρακτήρα και της νοοτροπίας προσφοράς και αλληλεγγύης που αυτός φέρει, της επικράτησης του άκρατου ανταγωνισμού και της εργασιακής βαρβαρότητας.
Το Συνδικάτο, η ΓΕΝΟΠ και οι Σύλλογοι τηρούν σιγή ιχθύος και ανέχονται την ακύρωση της ύπαρξής τους και την ολοκληρωτική απαξίωσή τους στα μάτια των εργαζομένων.
Σε όλους τους συναδέλφους που «οικειοθελώς» εκδιώκονται, σε όλους τους συναδέλφους που άφησαν πίσω τους την Επιχείρηση μετά από μια ολόκληρη ζωή προσφοράς και όχι απλά εργασίας, μπορούμε να δώσουμε μια υπόσχεση: Θα κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε όχι απλά για να μην ξεχάσουμε, αλλά να ανακτήσουμε τον ρόλο που αντιστοιχεί σε μία εταιρία που πρόσφερε και προσφέρει στο σύνολο ένα κοινωνικό αγαθό, την ενέργεια. Με όρους αξιοπρέπειας στην εργασία, αλληλεγγύης και συνεργατικότητας και με ευθύνη απέναντι στον κοινωνικό μας ρόλο.
